2021, Iron work and velvet
Dimensions 70x40x300 cm

… δύο βιβλία … δύο αναγνώσεις …

… αποσπάσματα από δύο λογοτεχνικά κείμενα, καλούνται σε ταυτόχρονη συνήχηση …

… Ο κύριος Ντ’ Αρτανιάν θα οδηγήσει τον κρατούμενο στο Ιλ Σεν Μαργκερίτ. Θα καλύψει το πρόσωπό του με ένα σιδηρούν προσωπείο, το οποίο δεν θα βγάλει ποτέ ο κρατούμενος, παρά μόνο εάν κινδυνέψει η ζωή του …

(Απόσπασμα, σελ. 318, «Το σιδηρούν προσωπείο», Αλέξανδρος Δουμάς, Εκδόσεις Καρακώτσογλου)

… Χρόνια πριν – πόσος καιρός πήγαινε θα ΄ταν εφτά χρόνια – είχε δει στον ύπνο του πως περπατούσε σ’ ένα κατασκότεινο δωμάτιο. Και κάποιος που βρισκόταν εκεί δίπλα του καθώς περνούσε του είπε: «Θα συναντηθούμε εκεί όπου δεν υπάρχει σκοτάδι». …

(Απόσπασμα, σελ. 35, «1984», Τζώρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Κάκτος)

… Τι τρέχει; ρώτησε ο Ντελαφέρ. «Θα δεις. Ο κρατούμενος επιστρέφει από το παρεκκλήσιο». Κάτω από τις κόκκινες λάμψεις των αστραπών και μέσα στην πυκνή ομίχλη που είχε καλύψει την ατμόσφαιρα, είδαν να περπατάει βαριά, μερικά βήματα πίσω από τον κυβερνήτη, ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα και με το πρόσωπο καλυμμένο με μια μάσκα από γυαλιστερό ατσάλι, ενωμένη με ένα κράνος που κάλυπτε ολόκληρο το κεφάλι του. Η φωτιά του ουρανού έριχνε σε αυτή την αστραφτερή επιφάνεια κόκκινες αντανακλάσεις, οι οποίες διασκορπίζονταν παντού και έμοιαζαν με οργισμένα βλέμματα και κατάρες από τον δυστυχή κρατούμενο. Στη μέση του διαδρόμου, ο φυλακισμένος σταμάτησε μερικές στιγμές για να ατενίσει τον απέραντο ορίζοντα, να αναπνεύσει το θειούχο άρωμα της καταιγίδας, να ρουφήξει διψασμένα το ζεστό νερό της βροχής και να βγάλει έναν στεναγμό που έμοιαζε με πνιχτό βογκητό …

(Απόσπασμα, σελ. 396, «Το σιδηρούν προσωπείο», Αλέξανδρος Δουμάς, Εκδόσεις Καρακώτσογλου)

… Στο μέλλον ή στο παρελθόν, στο χρόνο που η σκέψη είναι ελεύθερη, τότε οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους και δεν είναι μόνοι, στο χρόνο που υπάρχει η αλήθεια και αυτό που έχει γίνει δεν μπορεί να καταστραφεί. Από την εποχή της ομοιομορφίας, από την εποχή της μοναξιάς, από την εποχή του Μεγάλου Αδελφού, από την εποχή της διπλής σκέψης – Χαιρετίσματα! …

(Απόσπασμα, σελ. 38, «1984», Τζώρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Κάκτος)

… «Να μη με λέτε ούτε κύριο ούτε εξοχότατο», είπε με τη σειρά του ο κρατούμενος, με φωνή που διαπέρασε την καρδιά του Ραούλ. Να με λέτε ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ!». Προχώρησε και η σιδερένια πόρτα έτριξε πίσω του. «Είναι πραγματικά ένας δυστυχισμένος άνθρωπος!» μουρμούρησε ο σωματοφύλακας, δείχνοντας στον νεαρό τον θάλαμο όπου έμενε ο κρατούμενος. …

(Απόσπασμα, σελ. 397, «Το σιδηρούν προσωπείο», Αλέξανδρος Δουμάς, Εκδόσεις Καρακώτσογλου)

… Νέα Ομιλία, διπλή σκέψη, το ευμετάβλητο του παρελθόντος. Ένοιωθε σαν να περιπλανιέται στα δάση του βυθού της θάλασσας, χαμένος σε έναν τερατώδη κόσμο όπου αυτός ο ίδιος ήταν το τέρας. Ήταν μόνος. Το παρελθόν ήταν νεκρό, το μέλλον κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Ποια βεβαιότητα είχε ότι υπήρχε έστω και ένα ζωντανό πλάσμα που σκεφτόταν σαν αυτόν ; …

(Απόσπασμα, σελ. 37, «1984», Τζώρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Κάκτος)

… «Με αυτό τον τρόπο», είπε τελικά, «εξαφανίζει ο Θεός αυτό που ονομάζουν γνώση οι άνθρωποι! Ένα μυστικό, του οποίου τις άκρες κρατούν δώδεκα ή δεκαπέντε άτομα. …

(Απόσπασμα, σελ. 386, «Το σιδηρούν προσωπείο», Αλέξανδρος Δουμάς, Εκδόσεις Καρακώτσογλου)

… Όπως είδαμε και στην περίπτωση του ονόματος ελεύθερος, λέξεις φορτισμένες με αιρετική σημασία μερικές φορές διατηρήθηκαν για πρακτικούς λόγους, αφού όμως πρώτα αποκαθάρθηκαν από την ανεπιθύμητη σημασία που είχαν. Πλήθος λέξεων όπως τιμή, δικαιοσύνη, ηθική, διεθνισμός, δημοκρατία, επιστήμη, θρησκεία έπαψαν να υπάρχουν. Τις επικάλυψαν άλλες λέξεις, και οι πρώτες, μέσα από αυτή τη διαδικασία, εξαφανίστηκαν. Όλες οι λέξεις που περιστρέφονταν γύρω από τις ιδέες της ελευθερίας και της ισότητας περιλαμβάνονταν σε μια μόνο λέξη, το έγκλημα-σκέψης, ενώ όλες οι λέξεις που είχαν σχέση με την αντικειμενικότητα και τον ορθολογισμό περιλαμβάνονταν στη λέξη παλαιόσκεψη. Περισσότερη ακρίβεια ήταν επικίνδυνη. Αυτό που ζητούσαν από τα μέλη του Κόμματος ήταν μια άποψη ανάλογη με αυτή των αρχαίων Εβραίων, οι οποίοι ήξεραν – χωρίς να ξέρουν πολύ περισσότερα – ότι όλα τα άλλα έθνη, εκτός από το δικό τους, λάτρευαν «ψεύτικους θεούς». …

(Απόσπασμα, σελ. 333, «1984», Τζώρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Κάκτος)

… Δύο ώρες αργότερα κανένας δεν θα τον αναγνώριζε σαν βασιλιά, σαν ευγενή, σαν άνθρωπο ή σαν ανθρώπινο πλάσμα. Θα τον έλεγε τρελό που έγδερνε την πόρτα με τα νύχια του, που προσπαθούσε να κομματιάσει το πάτωμα του κελιού του και έβγαζε τόσο άγριες και τρομακτικές κραυγές ώστε ολόκληρη η παλιά Βαστίλη φαινόταν  να τρέμει μέχρι τα θεμέλιά της. …

(Απόσπασμα, σελ. 223, «Το σιδηρούν προσωπείο», Αλέξανδρος Δουμάς, Εκδόσεις Καρακώτσογλου)

… Θεωρούμε αυτονόητες τις αλήθειες τούτες, ότι όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ίσοι, ότι ο Δημιουργός τους προίκισε με ορισμένα αναφαίρετα δικαιώματα, μεταξύ των οποίων είναι η Ζωή, η Ελευθερία και η επιδίωξη της Ευτυχίας. Ότι για τη διασφάλιση αυτών των δικαιωμάτων καθιδρύονται μεταξύ των Ανθρώπων Κυβερνήσεις που η εξουσία τους πηγάζει από τη συναίνεση των κυβερνωμένων. Ότι, όταν μια Κυβερνητική Μορφή αντιτίθεται στους παραπάνω σκοπούς, είναι Δικαίωμα του Λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει και να εγκαταστήσει νέα Κυβέρνηση … 

(Απόσπασμα, σελ. 340, «1984», Τζώρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Κάκτος)

… «Αφήστε με να μη σκέφτομαι τίποτα πέρα από τους τοίχους της φυλακής μου, που με περιβάλλουν τόσο σκυθρωπά. Αφήστε με να αγαπώ ή, τουλάχιστον, να υπομείνω τη σκλαβιά και την αφάνειά μου». …

(Απόσπασμα, σελ. 42, «Το σιδηρούν προσωπείο», Αλέξανδρος Δουμάς, Εκδόσεις Καρακώτσογλου)

… Το έγκλημα της σκέψης δεν επιφέρει το θάνατο: το έγκλημα της σκέψης      ΕΙΝΑΙ ο θάνατος. …

(Απόσπασμα, σελ. 38, «1984», Τζώρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Κάκτος)